Η αντιμετώπιση των Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής (ΔΠΤ) είναι κυρίως εξωνοσοκομειακή. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως και κυρίως στην Ψυχογενή Ανορεξία οι ιατρικές επιπλοκές που προκαλεί ο αντιπροκαλούμενος υποσιτισμός απαιτούν η αρχική τουλάχιστον αντιμετώπιση της διαταραχής να γίνει εντός του νοσοκομείου.
Η νοσηλεία για την αντιμετώπιση της Ψυχογενούς Ανορεξίας στη χώρα μας παρουσιάζει μια σειρά από δυσεπίλυτα προβλήματα ορισμένα από τα οποία παρατίθενται παρακάτω:
α) Ο αριθμός των διαθέσιμων κλινών σε ψυχιατρικές κλινικές είναι περιορισμένος και αυτές οι κλίνες βρίσκονται εντός νοσηλευτικών μονάδων που φιλοξενούν πάσχοντες από διάφορα ψυχικά νοσήματα.
β) Για τους νεαρούς εφήβους και τα παιδιά αν και πραγματοποιούνται νοσηλείες αυτές γίνονται σε γενικά παιδοψυχιατρικά τμήματα.
γ) Ένας μεγάλος αριθμός ασθενών αρνείται να εισαχθεί στο νοσοκομείο παρά τη σοβαρότητα της ιατρικής κατάστασής του.
δ) Ο αριθμός των ειδικών της ψυχικής υγείας που είναι καταρτισμένοι για να αντιμετωπίσουν περιστατικά ψυχογενούς ανορεξίας είναι περιορισμένος και λόγω της οικονομικής δυσχέρειας της χώρας δεν προβλέπεται να αυξηθεί εντός των επόμενων ετών.
Η διεθνής πρακτική των τελευταίων δεκαετιών είναι να περιορίζεται η ενδονοσοκομειακή αντιμετώπιση των ΔΠΤ για οικονομικούς και ψυχοκοινωνικούς λόγους και να αντικαθίστανται από προγράμματα εξωνοσοκομειακής θεραπείας.